Ben bekar bir gencim,

Hayatımı kendi düzenimle yaşıyor, çalışıyor, planlar kuruyordum. Derken bir gün Instagram’da onunla tanıştım. Profil fotoğrafı sade ama içten bir tebessümle doluydu. İlk mesajı ben attım. Cevap geldiğinde nedense kalbim hızlandı. O günden sonra neredeyse her gün konuştuk. Gülüşmeler, sırlar, hayaller derken… bir anda kendimizi nişanlı bulduk.

O çok iyi bir kızdı. Sessizdi ama derin. Ne zaman konuşsak bir samimiyet dolardı içime. Ailesiyle ilk tanıştığımda biraz gergindim ama herkes sıcak davrandı. Derken günlerden bir gün, kayınvalidem aradı. “Artık bizim evde kal, bizdensin,” dedi. Önce çekindim, “Ben kendi evimdeyim, böyle iyiyiz,” dedim ama ısrar etti. “Eşyalarını da al, burası da senin evin artık,” dedi. Onca ısrara dayanamayarak kabul ettim.